محمدرضا توزیده؛ دکتر فرشید نوروزی روشناوند
چکیده
رابطه اخلاقی با «دیگری» در گفتمان پسامدرن از اهمیت فراوانی برخوردار است، زیرا این گفتمان تمرکززدایی از سوبژکتیویته را یکی از اهداف اساسی خود برمی‌شمرد. اِمانوئل لِویناس یکی از اولین فلاسفه‌ای بود که به بازتعریف مفهوم اخلاقیات پرداخت. از نگاه او، اخلاقیات آن نقطه عطفی در رابطه سوژه با «دیگری» است که تنها از طریق بکارگیری ...
بیشتر
رابطه اخلاقی با «دیگری» در گفتمان پسامدرن از اهمیت فراوانی برخوردار است، زیرا این گفتمان تمرکززدایی از سوبژکتیویته را یکی از اهداف اساسی خود برمی‌شمرد. اِمانوئل لِویناس یکی از اولین فلاسفه‌ای بود که به بازتعریف مفهوم اخلاقیات پرداخت. از نگاه او، اخلاقیات آن نقطه عطفی در رابطه سوژه با «دیگری» است که تنها از طریق بکارگیری زبان اخلاقی محقق میشود، نوعی ارتباط که ذاتا از هرگونه تمامیتخواهی به نفع آگاهی سوژه اجتناب میورزد. این دیدار اخلاقی را در داستان کوتاه «برف خاموش، برف مرموز» اثر کنراد آیکن نیز میتوان یافت. شخصیت اول این داستان که پسری دوازده ساله است، با صدای رازآلود برف مواجه میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد که شخصیت اول داستان هنگامی که در معرض چهره سخنگوی «دیگری» قرار میگیرد، مکالمهای اخلاقی با آن را آغاز میکند و، بدین ترتیب، بهتدریج سوبژکتیویته خود را در این مواجهه اخلاقی از دست میدهد.
